Ik word altijd een beetje verdrietig van die jaarlijkse Week tegen het Pesten. Hoe is het mogelijk dat het nog steeds zo hard nodig is? Maar dan denk ik aan de wereld zoals deze nu in brand lijkt te staan en zucht. Als zelfs onze Kamerleden niet fatsoenlijk een gesprek kunnen voeren zonder persoonlijk te worden. Als zelfs wereldleiders niet weten wat het is om grenzen te respecteren…dan is deze week heel hard nodig.
Ik snap het wel hoor. Darwins ‘het recht van de sterkste’, de bekende apenrots, de pikorde bepalen. Vanuit ons biologisch programma willen we graag onszelf onderscheiden als ‘de betere’. We willen zeker stellen dat we geaccepteerd worden door de meerderheid. Want samen sta je sterk. Je zoekt bevestiging dat jij wel deugt. Een minderheid zijn is niet grappig, dat vergt kracht!
Ik begrijp niet dat we, met de kennis die we nu hebben, pestgedrag niet kunnen stoppen. Op de site van het Nederlands Jeugd Instituut is te lezen dat iemand die gepest wordt, schade oploopt in zelfvertrouwen, zelfbeeld, in vriendschappen en in emotionele stabiliteit. Iemand die pest loopt ook schade op! Hij of zij leert niet de juiste gedraging aan om doelen te bereiken. Er is sprake van ‘schijnpopulariteit’ en op langere termijn een grotere kans om met justitie in aanraking te komen. Is dit wat we willen? Wil je vol trots op bezoek gaan bij je kind in gang F van bajes zusenzo? Nee toch?!
Mensen zijn dieren. Kuddedieren. We hebben elkaar nodig om iets voor elkaar te krijgen. Zal elk schaap het andere schaap in de wei even leuk vinden? Nee. Zien we honden of katten af en toe vechten? Ja! Je plaats innemen in de maatschappij is af en toe lastig en vergt soms het laten zien van je tanden. Maar dat is toch echt wat anders dan dat meisje met die bril die verlegen is altijd als laatste te kiezen bij de gym, of te negeren bij het samenwerken in de klas. Het is echt wat anders dan die dikke jongen ‘varken’ noemen of keihard uitlachen als hij struikelt op het schoolplein.
En weet je waar mijn verdriet misschien nog wel het meest vandaan komt? In mijn praktijk werk ik met kinderen van 4 tot 18 jaar. Kinderen met hun eigen hobbels. Of het nu gaat om sterke emoties, faalangst, perfectionisme, ‘anders zijn’ bijvoorbeeld door meer- en hoogbegaafdheid, alles komt voorbij. En al die hobbels en kenmerken zijn, helaas, ook vaak voedingsbron voor pesterijen. Ik zie pareltjes die in een pittig leerproces zitten. Ze hebben steun nodig om weer te stralen, geen medemensen die hen juist verder de put in helpen.
Een kind dat niet lekker zijn vel zit, onzeker is, valt op de apenrots direct op. En wil jij, zeker zo aan het begin van het schooljaar, toch even zeker weten dat jij wél een goede plek op die apenrots te pakken krijgt, dan is dat zielige aapje een mooi slachtoffer. Juffen en meesters hebben fantastische materialen tot hun beschikking en besteden er in hun lessen aandacht aan. Maar onze kinderen zijn op zoveel meer plaatsen dan op school. Bij de sportclub, bij het buurthuis én thuis!
Misschien wordt het tijd voor de Week van de Uitleg, of de Week van Geef het Goede Voorbeeld. Kom op ouders, ik doe een dringende oproep aan jullie om je kinderen uit te leggen dat anderen uitschelden en kleineren echt nergens voor nodig is. Niemand wordt er beter van! Maak je kind weerbaar door te laten zien dat het helemaal goed is zoals het is. Je hoeft er niet ‘hip’ uit te zien, je hoeft niet ‘superslim’ of ‘supersterk’ te zijn. Je bent en dat is goed genoeg. En voor ouders van de kinderen die pesten: hoe komt het dat jouw kind dat nodig heeft? Waar ligt zijn of haar onzekerheid? Is er sprake van groepsdruk? Is er een voorbeeld ergens? Leer ze dat we nu eenmaal verschillen! Je bent, je kind is en dat is goed genoeg. Prima zijn ten koste van een ander is dus niet nodig!
Ben jij ook klaar met pesten? Kijk op www.weektegenpesten.com. Want een grapje moet kunnen, zoals het thema dit jaar is. Maar pesten, is gewoon nooit grappig!
